O blog Criticalia, de Armando Requeixo, publica unha entrevista con Elvira Riveiro Tobío. Reproducimos as primeiras preguntas. A entrevista pode lerse completa aquí.

 

Parlamento das Letras

Elvira Riveiro Tobío

Elvira Riveiro Tobío pertence á vella tribo de Cerponzóns, estirpe antiga que en tempos formou parte do moi literario concello de Alba, hoxe anexionado pola veciña Boa Vila.

De por parte, esta poeta, ensaísta e ocasional narradora tomou corpo na excelente colleita do 71, o que a converte en natural compañeira de angueiras dunha xeración de autoras e autores que constitúen o melloriño da nosa escrita última de entre séculos.

Indócil por definición, a biopoética de Riveiro Tobío —Naia Oubel para os sabedores— non desairou nunca o compromiso da voz entregue ás nobres causas, agromasen estas da Burla Negra chapapotemáquica ou das libertarias e subversivas Redes Escarlata. E tanto soubo darse ao enxeñoso ludismo monovocálico das PAlAbrAs brAncAs como ao erotismo máis matérico dos Carnia Haikai.

Agora ben, alén destas fías e aínda doutras que anoaron no poético visual e obxectual e mesmo na textualidade cibernética e a videocreación, ata o de agora o máis substantivo da súa produción cómpre descubrilo en títulos como Andar ao leu, Arxilosa ou Biografía da Multitude, este último en coautoría con Silvia Penas. É nestas obras onde desprega as mellores bazas dunha estética do sensual a carón doutros versos xenericamente identificados e civicamente solidarios, onde o intimismo da revelación convive coa reflexión metapoética, todo nunha formulística multiforme que igual ancora na sonetística máis clásica que no verso graficamente máis arrichado e transharmónico, amalgamando o mítico e o onírico, o filosófico e o (neo)surreal, o ínfimo e o transcendente.

Ousada, independente e transgresora, a palabra de Elvira Riveiro Tobío respira en ardentías de clarividencia que convén non desoír.

—¿Cando, onde e da man de quen publicaches os teus primeiros textos?

Se conta a publicación dixital, os primeiros poemas difundinos en diferentes páxinas web (andar21, Biblioteca Virtual Galega, Redes Escarlata etc). A publicación en papel veu da man de Luís Rei Núñez, que estaba ao cargo da colección Tambo e, por outra parte, de Sabino Torres, editor de Hipocampo Amigo. En ambas as dúas coleccións viron a luz os meus primeiros poemas impresos ao xeito tradicional. Foron dous libros de poemas no mesmo ano: 2005.

—¿Cal das túas obras cres que foi mellor tratada e cal pasou máis desapercibida para o público e/ou a crítica? ¿Por que cres que recibiron ese trato desigual?

A obra máis difundida e máis coñecida dáme que é PAlAbrAs brAncAs, un libro de poesía para crianzas. Creo que isto ten que ver probablemente con que foi finalista do Premio Merlín, publicouno unha editorial prestixiosa que conta cunha distribución moi boa dos seus títulos, e supoño que tamén influiría o feito de tratarse dun libro para cativos/as.

En cambio, sorprendeume un pouco o silencio que houbo arredor de Biografía da Multitude, un conxunto de textos escritos a catro mans xunto coa poeta Silvia Penas. Tal silencio pode deberse a que a publicación levouna a cabo unha entidade cultural, coas eivas na distribución que leva consigo. Tamén con que Silvia e eu non nos preocupamos demasiado (mellor dito, nada) de ir “paseando” o libro por aí (non fixemos presentacións, nin llo enviamos a ninguén, nin lle fixemos ningún tipo de publicidade). É o único libro que publiquei do que non vin ningunha recensión nin crítica na prensa, non houbo tampouco ningunha entrevista en ningún medio de comunicación: nada. Só o esforzado labor do Instituto de Estudos Miñoranos, cuxas notas de prensa relativas ao certame de poesía Victoriano Taibo de 2009 aínda se poden rastrexar na Rede. Tampouco é que me preocupe moito isto, o libro está aí para quen o queira ler, pasar desapercibido non lle quita nin dá valor aos textos, aínda que tamén é certo que sempre che pica a curiosidade de saber como se reciben entre os lectores, sexan críticos literarios ou non.

(…)

A entrevista pode lerse completa aquí.